Stara Władza, Nowa Władza, reformy kontra rewolucja

(polski.llco.org)

Jedną z kluczowych bitew w historii naszego ruchu jest bitwa reformy przeciwko rewolucji. Czy powinniśmy działad na rzecz stopniowych zmian, drogami legalnymi, czy też powinniśmy może walczyd o głęboką, rewolucyjną zmianę? W tej debacie ścierają się ze sobą poglądy dotyczące natury paostwa. Miała ona miejsce w latach, poprzedzających I Wojnę Światową, przed rewolucją bolszewicką w 1917 roku. Po jednej stronie debaty stali rewizjoniści z II Międzynarodówki, znani obecnie jako „socjaldemokraci”. Po drugiej stronie stanęli bolszewicy z Leninem na czele. W tamtym okresie Lenin postrzegany był jako ultra-lewak i człowiek z marginesu polityki. Wielcy rewolucyjni nowatorzy zawsze pojawiają się jako tacy ludzie. Dla rewolucyjnych naukowców – Marksa, Lenina, Mao i Przewodnich Świateł – właściwe jest to, że są w stanie widzied dalej niż inni i opisad rzeczy, których inni opisad nie potrafią. Posiadają słuszną wiedzę nie tylko na temat swoich czasów. Widzą dalej, niż inni. Wspięli się na szczyt góry i wrócili do ludu. Stoją jedną nogą w świecie wyższej nauki, a drugą w świecie ludu. Byli pasami transmisyjnymi, które łączyły świat nauki ze światem ludu. Bycie takim pasem, nadawanie rewolucyjnej, naukowej świadomości – oto czym jest linia mas. Oto jest częśd prawdziwej awangardy, przywództwo. Oto jest bycie Przewodnim Światłem. W celu dokonania rewolucji należy odrzucid reformistyczne iluzje. Należy zrozumied prawdziwą naturę reakcyjnego paostwa. Zrozumienie tego jest kluczem do dokonania rewolucji i osiągnięcia Komunizmu Przewodniego Światła, kooca wszelkiego ucisku.

Rewolucja bolszewicka pod przywództwem Lenina i te rewolucje, które odbiły się po niej echem – były pierwszymi naprawdę trwałymi rewolucjami socjalistycznymi. Były pierwszymi naprawdę trwałymi próbami budowy socjalizmu i osiągnięcia komunizmu – kooca wszelkiego ucisku. Rewolucje te potwierdziły teorie Marksa na temat paostwa. Pogłębiły one także nasze rozumienie procesu rewolucyjnego. Jednakże w celu zrozumienia tych lekcji, konieczne jest spojrzenie na dominujące teorie rewizjonistów czasów Lenina. Wielu ludzi obecnie – socjaldemokratów i liberałów – odrzuca pogląd Lenina; w sprawie paostwa i procesu zmiany społecznej – podzielają oni pogląd przeciwny. Rewizjoniści owi utrzymywali, że obecne paostwo może byd neutralną lub quasi- neutralną instytucją, która może zostad zanegowana przez wrogie lub pół- wrogie [semi-hostile] siły społeczne. Innymi słowy, niektórzy rewizjoniści postrzegali paostwo jako rodzaj neutralnej instytucji, która może stad ponad walką klasową. Instytucji, która może zostad użyta jako mediacyjna – pomiędzy burżuazją a proletariatem. Według nich paostwo może byd neutralna instytucją, z której czerpie korzyści każdy, kto znajduje się pod jego władzą. Wierzyli oni, że skoro stare paostwo jest w pewnym sensie neutralne, może zostad pokonane.

Rewizjoniści    wspierali    społeczną    jednośd    wśród    społeczeostw imperialistycznych. Prawdą jest, że imperialistyczni robotnicy i imperialistyczni szefowie mogą się pogodzid poprzez paostwo lub z jego pomocą. Jest to jednak możliwe dlatego, że imperialistyczni robotnicy i imperialistyczni szefowie to klasy nieantagonistyczne. Ład społeczny pomiędzy imperialistycznymi robotnikami a imperialistycznymi szefami może zostad osiągnięty tylko kosztem innych. Paostwo może odgrywad w tym wielką rolę. Lenin podkreślił jednakże, że ład społeczny nigdy nie może byd osiągnięty pomiędzy klasami antagonistycznymi. Nigdy nie zaistnieje pomiędzy globalnym proletariatem i globalną burżuazją, niezależnie czy z pomocą paostwa czy też poprzez paostwo [with or within the state]. Koncepcje rewizjonistów doprowadziły do rozwoju robotników z ich krajów – kosztem globalnego proletariatu – to samo czynią dzisiaj pierwszoświatowcy. Ich koncepcja socjalizmu nie jest skierowana na osiągnięcie komunizmu, kooca wszelkiego ucisku. Ich koncepcja jest zazwyczaj obrazem jedności narodowej skierowanej na rozwój materialnych robotników z ich własnych krajów. Ten szczególny pogląd związany jest z ograniczonym ekonomizmem, który rozumie „socjalizm” głównie jako wzrost materialnego standardu życia, a nie jako radykalny, nowy porządek, który ma na celu osiągnięcie komunizmu i eliminację wszelkiego ucisku na całym świecie. Rewizjoniści, którzy reprezentują ten pogląd – za swoją bazę społeczną przyjmują robotników ze swoich krajów, a nie globalny proletariat. Agitują oni robotników z ich własnych krajów kosztem globalnego proletariatu. Jest to prosta droga do socjalimperializmu i socjalfaszyzmu – imperializmu i faszyzmu, przebranych za socjalizm. Rewizjoniści usiłują stworzyd sojusz robotników krajów imperialistycznych z burżuazją krajów imperialistycznych – poprzez paostwo. Poglądu tego używa się w celu usprawiedliwienia wojen imperialistycznych przeciwko biednym krajom i wojen przeciwko innym krajom imperialistycznym. Rewizjoniści z II Międzynarodówki popierali I Wojnę Światową, uzasadniając to faktem, że zwycięstwo francuskiego imperializmu przysłuży się nie tylko francuskim kapitalistom, lecz także francuskim robotnikom. Podobnie niemieccy rewizjoniści utrzymywali, że zwycięstwo Niemiec przyniesie korzyści całemu niemieckiemu społeczeostwu, włączając w to robotników. Lenin krytykował ten socjalimperializm i socjalfaszyzm. Obecnie główną formą socjalimperializmu i socjalfaszyzmu jest pierwszoświatowizm.

Rewizjonistyczne poglądy zmierzały w kierunku reformizmu. Rewizjoniści argumentowali, że ponieważ paostwo jest neutralne lub quasi-neutralne, może zostad zdobyte stopniowo – środkami legalnymi i parlamentarnymi. Inaczej mówiąc – według rewizjonistów współczesne paostwo nie musi byd narzędziem ucisku. Wierzyli oni, że można je zdobyd poprzez wybory i lobbing. Idąc tym tropem można dojśd do tego, że „socjalizm” osiągany jest poprzez stopniowe reformowanie obecnego paostwa. Jak stwierdził Lenin – rewizjonistyczna koncepcja „socjalizmu” – to fałszywy socjalizm. Rewizjoniści „podnoszą czerwony sztandar, aby przeciwstawiad się czerwonemu sztandarowi”. Koncepcja ta odrzuca dyktaturę proletariatu na rzecz kolaboracji z imperializmem. Odrzuca ona komunizm w ogóle. Rewizjoniści negują, że globalny proletariat musi dojśd do władzy. Nie widzą oni potrzeby komunistycznej linii, potrzeby rewolucyjnej nauki, potrzeby stania na czele społeczeostwa.    Sentymentom    tym    hołduje    wielu    rewizjonistów, socjaldemokratów i liberałów.

Pogląd Lenina był radykalnie odmienny. Lenin przyjął marksowską koncepcję dyktatury proletariatu. Marks znakomicie opisał niegdyś paostwo jako „uzbrojone ciała ludzkie” [„armed bodies of men”]. Oczywiście paostwo to coś więcej, lecz Marks wskazuje na to, że monopolizacja przemocy i ucisk klasowy – to kluczowy aspekt paostwa. Nie da tego od niego oddzielid. Lenin to zrozumiał. Postrzegał paostwo jako rodzaj broni, której jedna klasa używa w celu uciskania innej. Stare paostwo to broo, której mogą użyd wyłącznie reakcjoniści. Paostwo dla klas antagonistycznych nie jest po prostu neutralnym miejscem spotkao, gdzie mogą się między sobą układad i łagodzid różnice. Stare paostwo nie może byd zasadniczo zreformowane w kierunku socjalizmu. Lenin przyjął, że paostwo powinno byd narzędziem albo proletariatu, albo reakcjonistów, nigdy obydwu. Paostwo jest z zasady zawsze narzędziem przyjaciół lub narzędziem wrogów.

Koncepcja Lenina miała poważne wyniki dla praktyki rewolucyjnej. Istnieje historia w której jeden człowiek upuszcza swoje złoto do wody, za burtę statku. Nurkuje on po swoje złoto i tonie. Czy to on posiadał złoto, czy może złoto posiadało tego człowieka? Taka jest natura reakcyjnego paostwa. Nawet jeżeli zdarzy się sytuacja, w której postępowe siły dojdą do władzy w starym paostwie, nie zakooczy się posiadanie ich przez paostwo. To raczej oni przestaną je posiadad. Nie zdobędą paostwa, paostwo zdobędzie ich. Poprzez proces zdobywania starego paostwa w tych warunkach, postępowe siły przekształciły się w swoje przeciwieostwo. Nie tylko pomagają, lecz stają się częścią samego systemu, nawet jeżeli twierdzą, że są przeciwko niemu. Stare paostwo nie jest gotowe i nie czeka po prostu na obsadzenie go przez rewolucjonistów. Stare paostwo nie może byd po prostu przejęte, musi zostad zmiażdżone. Należy je zniszczyd. Stara Władza musi zostad zmieciona na proch; na jej miejscu trzeba zbudowad Nową Władzę.

Marks pisał, że stare społeczeostwo jest w ciąży z nowym. Nowa Władza jest w pewnej części nowym paostwem w miniaturze, które powstaje w starym społeczeostwie. W pewnej chwili Stara Władza i Nowa Władza istnieją obok siebie – Lenin nazwał to zjawisko „dwuwładzą”. Nowa Władza składa się z niezależnych instytucji ludzi uciskanych. Nowa Władza to sied instytucji ludowych pod przywództwem partii komunistycznej, która powstaje wewnątrz starego społeczeostwa, ażeby pokonad Starą Władzę. Wszystkie te instytucje prowadzone są przez komunistyczne przywództwo do walki o hegemonię, a następnie ostateczne zniszczenie i wyparcie Starej Władzy. W czasach Lenina głównymi organami Nowej Władzy były rady robotnicze. Bolszewicy pod przywództwem Lenina odrzucili hasło brania udziału w rządzie koalicyjnym wewnątrz starego paostwa. Zamiast tego wysuwali żądanie: „cała władza w ręce rad!”
Owa koncepcja Nowej Władzy rozwinęła się z doświadczenia radzieckiego, lecz została także zaadoptowana i rozwinięta podczas kolejnej wielkiej fali rewolucji, reprezentowanej przez rewolucje chioską pod przywództwem Mao. Droga do władzy Mao wyglądała nieco inaczej niż u Lenina. Od czasów Marksa, światowa rewolucja wychodziła z krajów imperialistycznych i przenosiła się do kolonii. Rewolucja    bolszewicka    miała    miejsce    nie    w    najsilniejszym    kraju imperialistycznym, lecz w najsłabszym ogniwie łaocucha imperialistycznego – w carskiej Rosji. Od czasów Lenina – rewolucja światowa przesunęła się jeszcze bardziej w kierunku świata kolonialnego. W Chinach dokonano kolejnego przełomu. Warunki chioskie były bardzo odmienne. Mao zaadaptował i rozszerzył koncepcję Nowej Władzy w zgodzie z tymi warunkami. W Chinach drogę do władzy stanowiła wojna ludowa, która wychodziła z obszarów wiejskich, gdzie reakcyjne paostwo jest najsłabsze, i przenosiła się do miast. Aby ustanowid dwuwładzę, czerwone siły zajmują obszary, gdzie Stara Władza jest najsłabsza i ustanawiają tam Nową Władzę. Stamtąd stopniowo rozszerza się ona, aż do momentu, gdy Stara Władza zostaje skoncentrowana w miastach i pozostaje wyłącznie tam, gdzie może zostad odcięta i zniszczona. Tą terytorialną koncepcję Nowej Władzy maoiści nazywają „rejonami bazowymi” lub „czerwonymi rejonami”.

Nowa Władza tworzona jest w tych czerwonych rejonach. Tworzone są niezależne instytucje uciskanych. Tworzy się nowe paostwo w miniaturze. Jest ono chronione przez armię ludową, potężną armię czerwoną. Szkoły dla ludu. Literatura. Nowa rewolucyjna kultura. Nowa sztuka. Nowe pieśni. Nowy taniec. Reforma rolna. Wyzwolenie kobiet i młodzieży. Sądy ludowe. Komitety ludowe. Nowa, zorientowana na kolektywizm gospodarka. Nowe, zrównoważone relacje pomiędzy społeczeostwem a przyrodą. Służenie ludowi. Rozwiązywanie jego problemów. Życie rewolucją. Nowe społeczeostwo w miniaturze. Czerwone rejony i ich Nowa Władza będą służyły za przykład dla świata uciskanych i wyzyskiwanych.

Lin Biao rozwinął ideę Mao jeszcze bardziej. Skonstatował, że poszczególne wojny ludowe są częścią o wiele większej globalnej wojny ludowe. Jak u Mao wojna ludowa przenosi się ze wsi do miasta, tak globalna wojna ludowa rodzi się w globalnej wsi i przenosi do globalnego miasta. Na poziomie globalnym kraje socjalistyczne powinni postrzegad się jako czerwone rejony, podobnie jak rejony wyzwolone wewnątrz poszczególnych krajów. Lin Biao pojmował proces rewolucyjny jako terytorialne rozszerzanie się Nowej Władzy, powstawanie kolejnych krajów socjalistycznych, będących globalnymi czerwonymi rejonami. Ostatecznie cały Pierwszy Świat zostanie otoczony przez globalne czerwone rejony. Wówczas będzie można odciąd Pierwszy Świat i ostatecznie pokonad go w globalnej wojnie ludowej. W ciągu następujących lat zainicjujemy kolejną wielką falę rewolucyjną – koncepcje te zostaną wraz z nią potwierdzone i rozwinięte. Prawdopodobne jest, że Nowa Władza przyjmie nowe formy wraz z rozwojem globalnych slumsów wewnątrz globalnej wsi. Czerwone rejony przyszłości będą zapewne wyglądały nieco inaczej niż dawne czerwone rejony. Będą musiały przystosowad się do sprzeciwu wobec rosnącej mobilności technologicznej represyjnego aparatu paostwa. Nasze koncepcje Nowe Władzy powinni uwzględniad wzrastające użycie przez rewolucjonistów nowych technologii informacyjnych. Nowa Władza przyszłości będzie istniała nie tylko na ziemi, nie tylko terytorialnie, lecz także w cyberprzestrzeni.

Te ważne nauki zostały wielokrotnie potwierdzone w naszej historii. Musimy zrozumied przyszłośd i rozwinąd się w kierunku przyszłości. We wszystkich rejonach, Przewodnie Światła stawiają naukę na pierwszym miejscu. Wyłącznie Przewodnie Światła wszechstronnie podnieśli rewolucyjną naukę na całkowicie nowe stadium. Komunizm Przewodniego Światła jest obecnie szczytem myśli rewolucyjnej. To nowy przełom. Musimy kierowad się wraz z Przewodnimi Światłami w kierunku prawdziwego komunizmu. Jeżeli naprawdę chcemy wygrad, musimy postawid rewolucyjną naukę na pierwszym miejscu.